niedziela, 21 października 2012

„Gra o Tron” – George R. R. Martin




Gra o Tron” – George R. R. Martin
Pieśń Lodu I Ognia” – tom 1

     Panie, Panowie i Czytelnicy, mam zaszczyt przedstawić wam prawdziwą klasykę gatunku fantasy, książkę wciągającą bardziej niż czarna dziura, historię bardziej rozbudowaną niż „Moda na Sukces”… Przed wami pierwszy tom epickiej sagi „Pieśń Lodu i Ognia”, „Gra o Tron”!
     Dzieło to zostało napisane przez amerykańskiego pisarza Georga Raymonda Richarda Martina w roku 1996 i jest pierwszą częścią potężnego cyklu „Pieśń Lodu i Ognia”. Potężnego, bo nie dość, że ma być siedem bądź więcej części, to jeszcze każdy tom zawiera od ok. 600 do nawet 1000 stron! Jakby tego było mało, dwa tomy (3 i 4) zostały PODZIELONE na dwa, tak że KAŻDA z tych części ma właśnie ok. 600-700 stron. Szybkie kalkulacje, i wychodzi, że cała seria to będzie ok. 5400-9000 stron czystego fantasy, z domieszką... sam nie wiem, polityki? powieści wojennej? W każdym razie: wynik robi wrażenie…
     Ale przejdźmy do najważniejszej rzeczy w tym dziele – do fabuły. Szczerze mówiąc: by opisać ją, musiałbym po prostu przepisać całą książkę: historia jest tak rozległa, a do tego podzielona na fragmenty z perspektyw różnych osób, ale cóż… spróbuję opisać „główny wątek”. O ile coś takiego w „Grze o Tron" jest…
     Ale do rzeczy: akcja „Gry o Tron” toczy się w Siedmiu Królestwach, wielkim państwie ludzi w krainie Westeros, w dziwnym świecie, w którym pory roku trwają do kilku lat (cóż, legendy ludzi z północy mówią o zimie trwającej SETKI lat, więc co to takie 10-letnie lato…). Panuje w nim król Robert Baratheon, który zdobył tron w krwawym powstaniu przeciw szalonemu królowi Aerysowi Targaryenowi. Jego bliski przyjaciel, który walczył niegdyś u jego boku przeciw jarzmu Targaryenów, Eddard Stark, jest lordem Winterfell – najbardziej wysuniętej na północ dziedzinie Siedmiu Królestw, którą od ataku plemion Dzikich i innych bestii z krainy wiecznej zimy chroni jedynie Mur, konstrukcja wysoka na 70 stóp, wykonana całkowicie z lodu, na której służbę pełni neutralna dla konfliktów Westeros Nocna Straż. 
     Akcja ma miejsce u schyłku długiego, 10-letniego lata, kiedy podejrzaną śmiercią ginie królewski namiestnik Jon Arryn. Król Robert wyraża wtedy swą wolę, by nowym namiestnikiem stał się jego dawny przyjaciel – Ned Stark. W tym celu razem z całym orszakiem jedzie na północ, do dziedziny Eddarda, by złożyć mu propozycję. Lord Winterfell z ciężkim sercem zgadza się przyjąć urząd namiestnika króla Roberta, lecz zabiera ze sobą dwoje z sześciu swoich dzieci – córki Sansę i Aryę Stark. W rodzinnym zamku zostają jego żona Catelyn Stark, pierworodny Robb Stark, nieprzytomny po niebezpiecznym wypadku Bran Stark i mały Rickon Stark. Jego szósty syn, Jon Snow, nie jest jego prawowitym potomkiem – to bękart Neda i kobiety, o której lord nie chce rozmawiać. Młody Snow, wiedząc, że jest na marginesie, wyjeżdża na Mur, by przywdziać czerń i bronić Westeros przed zakusami Dzikich i innych stworów zza Muru, gdyż, jak mówi motto Starków, „Nadchodzi zima”. A wiadomym jest, że im łagodniejsze lato, tym dłuższa i ostrzejsza przyjdzie po nim zima. A na dalekiej północy budzą się Inni – potworne istoty z legend, nienawidzące żywych istot…
     Tu opisałem jedynie jeden wątek, których w książce jest co niemiara. Jeśli chcecie dowiedzieć się więcej – przeczytajcie „Grę o Tron”. Naprawdę – warto!

Ktoś Ktosiowski

PS: Możecie też obejrzeć realizowany przez HBO serial „Gra o Tron”, ale według mnie jest to ledwie namiastka intryg i przygód pierwowzoru.
PS.2: Przepraszam jeśli trochę wam namieszałem w głowach, ale wciąż nie mogę się otrząsnąć z piorunującego wrażenia po przeczytaniu tej książki :P

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz